Zuid Afrika & Mozambique 2018

Dag 1: zaterdag 1 september 2018

Het is weer zo ver, vandaag vertrekken we naar een groot en voor ons nog onbekend land. Landen eigenlijk, want we gaan eerst naar Zuid Afrika en nadien naar Mozambique. Vroeg uit de veren want we moeten ons valies nog verder klaarmaken. Hebben we alles bij? Niks vergeten? Oke check! De papa van Dries bracht ons naar de luchthaven. Gelukkig waren we vroeg vertrokken want er was file onderweg. Goed op tijd kwamen we aan. Tegen 16u gingen we aanschuiven om ons in te checken, stonden we toch wel in de verkeerde rij zeker! Hup opnieuw aanschuiven het was precies voor een attractie want we stonden daar meer als een uur, weer typisch iets voor ons haha. We moesten ons erg haasten naar de gate. Aan de controle hielden ze Dries tegen, er was iets mis met zijn linker schoen. Na veelvuldig na te kijken mochten we toch door. Aangekomen aan de gate konden we meteen het vliegtuig op. We kregen een drankje en koekjes. In Rome maakten we onze overstap. Daar waren we serieus aant stressen want op ons boarding ticket stond 21:05 en we waren er pas om 20:50. Blijkbaar was dit niet het uur dat de vlieger op stijgt maar van het inschepen, al dat geloop voor niks! Tijdens de tweede vlucht kregen we een lekkere lasagne. Ondanks de slechte reviews en het feit dat deze maatschappij eigenlijk al een jaar failliet is, hebben we geen klachten gehad. Ik had een kalmeringspilletje genomen en kon voor de eerste keer eens wat slapen in een vliegtuig, zalig!

Dag 2: zondag 2 september 2018

‘s Morgens kwamen we aan in Johannesburg. We moesten nog even aanschuiven voor een toeristenvisum en konden onze bagage gaan halen. Omdat we heel de reis zelf met de auto gaan rondrijden moesten we deze nog gaan ophalen. Met onze voucher gingen we op zoek naar de balie van Europcar. In de inkomhal van Johannesburg kwam er een man naar ons toe die ons zei waar we moesten zijn (hadden we niet om gevraagd) en hij vroeg meteen om geld. We zijn gewoon verder gegaan en zijn onze auto gaan ophalen. We verschoten ervan hoe groot en nieuw deze auto is! Super content vertrokken we naar onze eerste slaapplaats. Dit was in Nelspruit. Voor Dries was het toch even wennen om rechts in de auto te zitten en links te rijden!

Eenmaal aangekomen waren we heel enthousiast, de kamer kijkt uit op een prachtig landschap. We zijn de guest house gaan verkennen en tegen 15u zijn we vertrokken om iets te gaan eten bij een pub&grill. Ik bestelde een ocean basket en Dries had een pizza vant huis. Super lekker en veel eten! Nadien nam ik nog een cocktail, deze kon je enkel per liter krijgen en was maar 4 euries! Omdat het hier zo snel donker is zijn we redelijk vroeg terug naar onze guest house gereden. Net voor we gingen slapen zag ik nog een super vieze en grote spin bah!! Ik probeerde ze nog te killen maar ze kroop weg, heb direct al de schoenen omhoog gezet en de bagage toe gedaan haha.

Dag 3: maandag 3 september 2018

Om 6u ging onze wekker. We wilden vroeg vertrekken dus hadden ons ontbijt geregeld tegen 7u. Toen we onze kamer buitenkwamen hoorden we rare geluiden. Het was geen vogel of een salamander zoals we de vorige dag al hadden gezien, het klonk groter. We gingen kijken en jawel beneden aan het padje van de guest house liepen bavianen. Ze gingen richting de berg en er was zelfs een kleintje bij die op de rug van zijn mama zat! We liepen naar het dak en konden zien hoe ze de berg opgingen, kei tof. Met een brede smile op ons gezicht konden we van het ontbijt genieten. De dame had spek met eitjes, een worstje en warme tomaat met kaas voor ons gemaakt. Daarbij kregen we nog toast, yoghurt met muesli en fruitsap. Met onze buikjes vol vertrokken we weer op pad. Via de Panorama Route reden we naar Graskop. We passeerden eerst langs Sabie maar hier was niet veel te zien. Wel hebben we hier voor de eerste keer onze auto terug vol getankt. De man van het tankstation was erg vriendelijk en hielp ons. We reden verder naar de Mac Mac Pools, je moest er inkom betalen en eigenlijk was er niet veel aan. Een mini waterval en een kleine pool. Het was een beetje teleurstellend en zijn hier dus niet lang gebleven. Wat we nadien zagen was wel heel indrukwekkend, de Mac Mac Falls. Deze waterval lag een stukje verder op onze weg. Vanop een hoogte van 65 meter stortte het water naar beneden!

Rond de middag kwamen we aan bij Valley View Backpackers. Onze volgende slaapplaats. En zoals de naam al zegt, uitzicht op de vallei. Ook hier weer heel mooi! We slapen in een rondavel, een soort rond huisje met een rieten dak. Na het inchecken zijn we te voet naar het centrum van Graskop gewandeld. In mijn Lonely Planet boek had ik gelezen dat er een plaats was met heerlijke (en speciale) pannenkoeken en daar zijn we gaan lunchen. Nadien zijn we naar de plaatselijke Spar gegaan om ons ontbijt voor morgen te gaan halen. We zochten beleg maar vonden echt amper iets, dus hebben we maar voorverpakte sneetjes kaas genomen. Dries had graag een biertje, we zijn heel de winkel doorgelopen maar nergens te bespeuren. Arme Dries... ; ) In de namiddag zijn we nog naar God's Window gereden. Na een paar trappen werden we verwend met een heel erg mooi uitzicht! Je kon ook nog verder hogerop wandelen richting "Rainforest". Dit deden we maar we zijn nog altijd niet zeker of dit nu echt een stukje regenwoud was of niet? Het zag er wel zo uit, maar zo'n klein stukje? We zijn er nog steeds niet uit haha.

Voor de "avond" (dat is hier dus al tegen 17u) gingen we naar een restaurantje met Portugese en Mozambiqaanse invloeden. We namen alletwee de 3-gangen menu, deze was maar € 15! Het voorgerecht was het beste van de drie. We kregen 4 heel erg grote schaaldieren (want hoe noem je die dingen juist? Scampi's, garnalen, gamba's? op den duur weet ik het niet meer :p). Ze waren gemarineerd met look en kruiden en op de grill gelegd, de beste die we tot nu toe gegeten hebben! Daarna kregen we een grote rumsteak met frietjes en sla. Desserten kennen ze hier wel niet goed (reminds us of Vietnam) want dat was niet zo lekker. Dries dacht trouwens dat hij bier had besteld maar het was cider en dat viel toch wat tegen hahaha. Weer bijna donker geworden vertrokken we naar ons klein huisje. Morgen namiddag staat de eerste safari op het programma, we zijn benieuwd!

Dag 4: dinsdag 4 september 2018

Ons ontbijt waren de broodjes en kaas die we gisteren in de Spar hadden gekocht. Jammer genoeg was de kaas niet lekker en hebben we maar een paar droge broodjes gegeten. Om 7u30 vertrokken we met de auto naar Bourcke's Luck Potholes. Dit was erg avontuurlijk want je had (buiten 2 bruggen) geen relingen om je ergens aan vast te houden en ook geen duidelijke pad waar je mocht lopen. Het is een grote kloof waar een rivier doorloopt en overal zijn grote "potholes" ingemaakt door draaikolken. Hierna reden we verder naar het uitkijkpunt bij "The Three Rondavels". Dit was adembenemend mooi!! Je zag de Blyde Rivier door de groenste canyon van de wereld stromen, prachtig! Er leefden ook een soort van donkere stokstaartjes die waren super schattig! En we zagen 2 kleine hagedisjes. Bij het uitkijkpunt stonden allemaal hekken waar je niet voorbij mocht gaan. Maar toen ik de reis plande had ik een foto gezien van iemand die hier op een overstekende rots zat en die was zo mooi dat we dit ook wilden hebben. We klommen onder de omheining onderdoor en wisten deze rots te vinden, zo konden we ook van die kei toffe foto's maken! Na de ooooh's en de wauwww's reden we verder.

Natuurlijk hadden we enorm veel honger want we hadden nog niet veel gegeten vandaag. Gelukkig passeerden we onderweg nog langs een heel groot resort. Ze hadden een restaurant en voor wat geld mochten we het resort binnen om er te kunnen eten. Ik bestelde een slaatje met calamares en Dries had ribbetjes. Met een frisse cola erbij smaakte het erg goed. Terwijl we hier zaten, zagen we ook nog 2 aapjes lopen. Eentje op het gras en eentje op het dak van het restaurant. Nu moesten we terug een tijdje in de auto zitten naar Manyeleti, een private game reserve. Dit is vlak naast het welbekende Kruger Park. Bij Ndzhaka Tented Camps gaan we 2 nachten verblijven. We reden door de gate en zagen na een paar minuten al meteen een olifant! Een paar meter verder stonden 2 giraffen en nog wat verder een andere olifant! Dit was zo spannend. Toen we aankwamen bij het tenten kamp werden we heel hartelijk begroet door het personeel. Ze brachten ons naar onze tent en we konden meteen aanschuiven voor vers gemaakte pizza's en wraps. Tijdens de lunch zag ik iets bewegen, maar ik was niet zeker. Een paar seconden later zagen we inderdaad een grote mannetjes olifant. Deze kwam in het tenten kamp en was suuuuper dichtbij! Slechts 3 meter tussen ons!

Om15u30 vertrokken we met de jeep op onze eerste safari. Wauw seg, we konden onze ogen niet geloven! We zagen olifanten, giraffen, impala's, zebra's (met een veulentje! Cute!) en vele soorten vogels. Toen het begon te schemeren brachten ze ons naar 3 jachtluipaarden, dit waren broers. Ze lagen heel rustig en dat er auto's rondom hun stonden deed hen niets. De ene rolde heel schattig en keek naar ons. In de pikkedonker reden we met een groot zoeklicht. En zo vonden we vlak naast de weg nog 2 leeuwen broers, ze waren nog erg jong, 4 jaar oud. Je zag hoe sterk ze waren en in prima conditie. Ik denk dat we er slechts 2 meter afstonden, ik scheet in men broek! De ene lag te slapen maar de andere keek ons recht aan en zat half rechtop dus ik had toch wel stress! Dries vond het ook een super moment, zo mooi om die dieren in het wild en van zo dichtbij te kunnen bekijken. Prince, de safari guide, zei ons dat we niet bang moesten zijn want de leeuwen hadden een dikke buik en hadden dus net gegeten, fieuw. Terug bij het kamp aangekomen mochten we gaan eten. We wilden nog snel onze rugzak wegzetten en naar het toilet toen de dames ons tegen hielden. "Wait wait". De olifant van daarstraks was terug gekomen en had blijkbaar onze tent vernield. Hij was op zoek naar water en aangezien ze dit al van heel ver kunnen ruiken was hij geïnteresseerd in de waterleiding. Deze had hij volledig kapot gemaakt, stoute olifant. We kregen een andere tent en moesten onze spullen verhuizen. Ik had alweer bang, voor hetzelfde geld was dit snachts gebeurd met ons erin stel je voor! Het avondeten bestond uit vlees, kip, vis, gegrilde maïs, rijst en petatten met boontjes. Er verbleef ook nog een ander koppel, Julia en Felix van Duitsland. Hier hebben we nog wat reisverhalen mee uitgewisseld. We gingen vroeg slapen want er is geen elektriciteit en veel andere dingen kan je hier niet doen. Eenmaal in ons bed kon ik amper slapen. Je hoorde een olifant en heel de nacht waren hyena's vlakbij aan het brullen. Dries deed het niets maar ik had te veel schrik ik durfde zelfs niet uit men bed om naar de wc te gaan haha.

Dag 5: woensdag 5 september 2018

6u ‘s morgens stonden we klaar aan de jeep voor de ochtend safari. We hadden ons warm aangekleed en kregen nog een dik deken want het was heel hard afgekoeld vannacht! Terwijl de zon stilletjes aan opkwam zagen we een grote neushoorn. We gingen offroad om dichterbij te komen, machtig. Ook waterbokken, impala’s, wrattenzwijnen en zazu’s kwamen we tegen. In een open vlakte lagen 2 mannetjes leeuwen te slapen, ze waren al oud en wat mager. De safari guide zei dat ze volgend jaar niet meer zouden heersen over de savanne. Op een gegeven moment kregen we door de radio te horen van andere safari guides dat ze iets “super rare” gevonden hadden. We reden er zo snel als we konden naartoe. Er stonden al enkele auto’s maar Prince parkeerde ons zo dat we perfect zicht hadden. Hier zagen we de meest schattige pupjes van de “wild dogs”. Ze zaten allemaal samen op een berg zand, samen met 1 volwassene, de anderen waren gaan jagen. De pupjes zagen er zo lief uit! En ze zijn blijkbaar super zeldzaam dus we hadden echt veel geluk zei Prince. Toen we terug naar het kamp reden zagen we nog een grote kudde olifanten met kleintjes de weg oversteken. Aangekomen in het kamp stond ons ontbijt al klaar. Spek met eitjes, toast, worst, pannenkoeken, vers fruit, yoghurt en cornflakes. Tijdens onze vrije uurtjes hebben we nog wat bijgeslapen en een douche genomen. Het was snikheet. In ons kamp kwamen nog 2 olifanten zoeken naar water. Ze stonden vlakbij. Het personeel moest ze weg jagen want anders zouden ze nog meer kapot doen. ‘s Middags kregen we een versgemaakte hamburger en driehoekige sandwichbroodjes. Een Grieks slaatje met olijven en feta stond bij op het menu alsook fruitsla.

15u30 vertrokken we weer op de volgende safari. Deze keer zonder Julia en Felix want die waren vanmorgen al vertrokken. Bij een waterpoel lagen de 2 jonge leeuwen broers die we gisterenavond al hadden gezien. Daarna reden we naar een veel grotere waterpoel waar we eerst een grote giraf zagen, daarna een krokodil en in het water zaten 3 grote nijlpaarden en 1 kleintje! Hier hielden we onze pauze en mochten we uit de jeep. Het was grappig om de nijlpaarden bezig te zien. Een beetje verderop achter een heuvel zagen we een hele leeuwenfamilie. We reden er naartoe zodat we vlakbij stonden. Een groot mannetje met 4 leeuwinnen en een jong mannetje. Het jonge mannetje hield ons de hele tijd in de gaten, zo spannend! Als avondeten kregen we vlees en kip met gebakken petatjes en groenten. Er was ook Zuid Afrikaanse “pap” die we zeker moesten proeven zei de kokkin. Eigenlijk was dit niet zo lekker maar dat hebben we voor onszelf gehouden. Weer vroeg ons bed ingekropen om morgen fris te zijn voor onze laatste safari.

Dag 6: donderdag 6 september 2018

Deze nacht had ik al veel beter kunnen slapen. Het was nog schemerig en we vertrokken voor onze laatste safari, goed ingepakt met een jogging broek, trui en dekens. Prince wist dat we nog heel graag de luipaard zouden spotten. Al maar goed dat er geen andere mensen meer waren bijgekomen dus hij kon zich nu volledig focussen op wat wij nog wilden zien. De luipaard is wel het moeilijkste om te vinden. We waren al een hele tijd onderweg en hadden de hoop al een beetje opgegeven. Wel zagen we nog olifanten, hyena's, wrattenzwijnen, impala's en bavianen. En dan ineens kreeg hij info door de radio, de luipaard was gespot! We reden er heel snel naartoe. Wat een prachtig dier seg! Het was nog vrij jong en we kwamen heel dichtbij. Prince zei dat hij er schattig uitzag maar ons zo direct zou kunnen doden. We bleven nog even en dan was het tijd om terug naar het kamp te gaan. We aten ons lekker ontbijt op en namen afscheid van het personeel voor we vertrokken. Eerst moesten we nog een stukje zelf door het park rijden vooraleer we terug op de weg konden. Hier zagen we nog een neushoorn en haar jong, lucky us!

Aangezien we nu naar Bilene in Mozambique zouden rijden, moesten we de grens over. Wat een gedoe... Mensen die zich voordoen als "officials" maar het helemaal niet zijn, je paspoort nemen en dan kei veel geld vragen. Dan heb je nog de ambetanterikken die vanalles willen verkopen en je wijsmaken dat je die dingen nodig hebt in de auto. Tjonge jonge, zoiets doen we nooit meer! Liever meer geld betalen en dan maar het vliegtuig naar Mozambique! Ook de wegen hier zijn super kak, vol met diepe putten waarbij je auto kapot is als je er zou inrijden. Je moet dus non stop super aandachtig naar de weg kijken, putten ontwijken, zien dat je niemand omver rijdt (mensen lopen overal op straat), zien dat je op geen andere auto knalt (ze rijden hier als gekken!!), ... Soit ik ga er niet meer te veel woorden aan vuil maken het is gewoon enorm stresserend en vermoeiend. Omdat we door het centrum van Maputo (de hoofdstad) reden, hadden we veel tijd verloren. Het was er enorm druk. En omdat het om 18u ook al donker is moesten we zo nog een lang stuk rijden. Levensgevaarlijk! Achja uiteindelijk zijn we veilig in Bilene geraakt en hebben we daar iets gezocht om te slapen. De plaats die ik geboekt had was nog een stuk verder door rijden maar de gps vond deze niet en we waren op. De accommodatie waar we binnen gingen had nog een kamer vrij. We wilden nog snel iets eten omdat we enkel nog maar hadden ontbeten. Hetgeen we vroegen hadden ze niet meer, laat het dan maar dachten we... Het was al zo'n slechte dag geweest, we zijn meteen gaan slapen.

Dag 7: vrijdag 7 september 2018

And the worst was yet to come... Tegen 6u was het licht, hebben we onze spullen gepakt en zijn we verder gereden met onze auto. We moesten door een stadje Xai Xai. Onze tank was nog maar half dus besloten we die hier weer vol te doen. Meer ongeluk konden we weer echt niet hebben... Dries reed ongeveer een kilometer en onze auto begon te schokken. Ze hadden er de verkeerde benzine in gedaan!! Man man man, daar stonden we aan de kant van de weg, in een vreemd land waar amper iemand Engels kan! We waren vlakbij een ander tankstation en probeerden het probleem uit te leggen aan één van de tank jongens. Dan hebben we de auto op de parking geduwd en zijn we beginnen zoeken naar een oplossing. We kochten een sim kaartje met belminuten. Het probleem was natuurlijk dat we in Mozambique zaten en het huurbedrijf van de auto zat in Johannesburg in Zuid Afrika! We konden dus steeds maar een minuut bellen en dan viel de lijn weg, onmogelijk dus om iets te kunnen regelen. Onze eigen sim kaart wilden we ook proberen maar hier hadden we geen service op. Ik heb dan een kaartje met data op gekocht en ben beginnen rondsturen op Facebook of iemand ons kon helpen. We zaten allebij met tranen. Gelukkig waren Brett en Hild er die naar het Nederlandse hoofdkantoor konden bellen. Brett had ze kunnen bereiken maar daar deden ze heel erg onvriendelijk en ze verwezen ons door naar het verhuurbedrijf in Johannesburg. Een spelletje zonder einde. Op den duur dacht ik al verder na, het probleem kon niet meteen opgelost worden en we moesten een slaapplaats hebben. Ik heb dan snel via booking.com een resort gevonden waar nog plaats was. Het was het enige dat ik kon vinden en was best duur maar heb het dan toch geboekt, we konden moeilijk op straat blijven. Eenmaal geboekt zijn we terug naar de tank jongen gegaan en hebben we gevraagd of hij met zijn gsm kon bellen naar het resort om te vragen of ze ons daar konden oppikken, dit was geen probleem. Dries ging snel nog wat cash geld afhalen en toen hij terug kwam was de "taxi" er al. Bleek dit de baas van het resort te zijn, hij was toevallig in het stadje en kon ons meenemen. Aangekomen in het resort kregen we niet gewoon een kamer maar een hele villa ter beschikking. 4 slaapkamers, 3 badkamers, een reuze grote keuken, living, privé zwembad enzovoort. Op die moment konden we er jammer genoeg niet van genieten, we hadden veel te veel aan ons hoofd. Ik ben dan maar beginnen heen en weer mailen met het Nederlandse hoofdkantoor en heb de situatie uitgelegd. Om een lang verhaal kort te maken, ze lieten ons gewoon aan ons lot over. Slechtste maatschappij ooit! De baas van het resort kende een garagist vlakbij waar onze auto stond en deze zou de auto morgenvroeg kunnen maken zei hij. Ik mailde dit door naar de verhuurders en dit mocht niet... Die zijn toch gek zo'n mensen. Ik heb hen nog één mail gestuurd dat we zelf actie zouden ondernemen want dat we ook niet langer in het resort konden blijven, we niks van hun vernomen en we anders op straat stonden. We hebben hun niet meer gehoord (terwijl ze beloofd hadden zeer urgent met ons te bellen!).

Naast het resort was een restaurantje, hier zijn we uiteindelijk nog een pizza gaan eten na al de rompslomp. Na het eten hebben we een douche genomen en dan zijn we in de kamer gaan zitten. We moesten ook zeker het alarm van de villa opzetten hadden ze gezegd. Het werd donker en we probeerden wat te slapen zonder te piekeren. Ik werd 's nachts wakker door een andere villa hun alarm en zag na een paar minuten een schaduw van een man door het gordijn. Ik dacht dat het een inbreker was ofzo dus heb meteen Dries wakker gemaakt. Enkele minuten later zag ik hem weer terug naar de andere kant gaan. Ik denk dat we door al de stress en kopzorgen alletwee paranoia aan het worden waren. We hoorden nog geluiden aan de achterdeur en op het dak. Ik kon absoluut niet meer slapen en ben wakker gebleven tot het licht werd, dan kon ik terug op mijn gemak zijn. Dries heb ik laten verder slapen want die was ook helemaal uitgeput.

Dag 8: zaterdag 8 september 2018

Na een verschrikkelijke nacht kwam Frans (de baas van het resort) ons oppikken. We reden naar de garage en duwden onze auto tot daar. Ze begonnen er meteen aan. We dachten dat Frans ons hier zou laten met onze bagage tot ze klaar waren maar nee hoor, de lieve man nam ons overal mee naartoe en bekommerde zich nogal om ons! Eerst gingen we een koffietje drinken en nadien nog naar 2 supermarkten om boodschappen te doen voor zijn restaurant. We hielpen hem hierbij en terwijl begonnen we wat te praten over zijn leven. Wow seg die had de hele wereld al gezien. Oorspronkelijk was hij van Zuid Afrika, daar werkte hij in zijn jongere jaren als steward. En in die tijd was het nog dat je 1 vlucht moest doen en 5 dagen daar vakantie had, dan moest terug vliegen en dan kreeg je weer een hele week vrij. Ondertussen had hij zelf zijn piloten diploma behaald en vloog hij mensen rond. Nadien is hij nog in de film industrie gegaan en heeft hij zelfs series voor Amerika mogen maken! Om dan in Mozambique te eindigen met de resorts en de restaurants die hij nu heeft. Wat een leven! We zijn nog snel langs de garage gereden om te kijken hoe ver ze stonden. Tjonge heel die auto lag uiteen, al de wielen eraf, de motor eruit, wat een zicht! We zijn met Frans terug mee naar hem thuis gegaan. En dan weer verder naar één van zijn restaurants. Hier leerden we Catrina en João kennen, Portugezen die momenteel in België wonen! We hebben nog een hele tijd met hen aan het praten geweest voor we terug naar de garage vertrokken. Aangekomen bij de garage was de auto weer helemaal in orde gebracht. Toen we vroegen hoeveel het kostte zei de dame "1500 metical" wat ongeveer iets is van een 21 euro! Spot goedkoop dus, wij dachten dat we zowizo honderden euro's zouden kwijt zijn. Wat een opluchting. We gingen de tank voldoen en de auto werkte weer! We konden Frans niet genoeg bedanken voor al de moeite die hij gedaan had!

Nu was het nog een rit van 4 uur naar Tofo, onze bestemming waar we de duikcursus zullen volgen. Na de laatste hobbelige rit kwamen we aan bij het Mozambeat Motel. Een heel chille plaats waar allemaal jeugdige mensen verblijven. We hebben hier onze eigen "hut" met een openlucht badkamer. Ziet er heel tof uit. Ook is er een zwembad met poolbar en een restaurant. Voor de avond hebben we hier nog lekker gegeten. Dries had een barracuda steak en ik langoustines. Aan de bar hebben we nog wat gedronken en zijn dan gaan slapen. Morgen is het de theorie dag van het duiken!

Dag 9: zondag 9 september 2018

Al vroeg zaten we aan de bar voor ons ontbijt om nadien met de taxi te vertrekken naar Tofo Scuba. Het regende pijpenstelen. Daar aangekomen kregen we een dikke boek met al de theorie die we moesten leren. Omdat vannacht al de elektriciteit was uitgevallen in Tofo, konden we geen video's bekijken over de theorie. Er was bij elk hoofdstuk een vragenlijst die we moesten invullen. Eenmaal klaar met deze vragen zat de dag er bij Tofo Scuba op. We hebben in hun restaurant op het strand nog wel iets gegeten. Ik had kip in een pikant sausje en Dries een hamburger met frietjes. Daarna zijn we te voet terug naar Mozambeat gegaan. We wandelden snel want het zag er naar uit dat het elk ogenblik terug kon beginnen regenen. We werden vergezeld door een hond die de hele tijd met ons meeliep. Plots begon het te gieten. We zagen een afdakje aan een klein winkeltje en bleven daar even wachten tot het stopte met regenen. Grappig was dat de hond bij ons onder het afdakje bleef staan. Toen we verder gingen, vertrok hij weer met ons mee. Zo lief. Onderweg stopte een auto bij ons, het was iemand die ook verbleef bij Mozambeat en vroeg of we een lift nodig hadden. Zo leerden we Ilam (uit Israël) kennen en zijn vriendin Cathrin (uit Canada). Met hen hebben we nog lang kaartspelletjes gespeeld, dit was heel leuk!

Dag 10: maandag 10 september 2018

Eindelijk het water in, de dag dat we gaan duiken! Gisterenavond hadden we ons ontbijt al besteld en nu konden we dit gewoon uit de ijskast aan de bar nemen. Lekker handig als je vroeg weg moet! Het was een broodje met eitjes, spek, sla, tomaat en kaas. Een banaan en een brikje fruitsap erbij en we konden vertrekken. Toen we aankwamen kregen we een wetsuit en flippers. Eerst leerden ze ons hoe we moesten omgaan met het materiaal (zuurstof regulator, meter, bcd vest, ...) en dan mochten we het zwembad in. Het water was best wel koud! We kregen de opdracht om 200 meter te zwemmen en erna nog 10 minuten te watertrappelen. Nadien mochten we onze bcd (buoyancy control device) vest aandoen. Allemaal verschillende oefeningen kwamen aan bod. Na de zwembad oefeningen mochten we gaan opwarmen in het zonnetje. Niet veel later vertrokken we via het strand naar de plaats waar de boot in de zee gelaten werd. Deze werd in zee geduwd door een tractor en eenmaal in zee mochten we erop springen. Met "heel veel stijl" sprongen we erin haha.