Vietnam 2017

Dag 1: zaterdag 16 september

Vandaag was het dan eindelijk zover, we konden vertrekken naar het land van de rijzende draak! 's Morgens heb ik eitjes met spek gemaakt voor tussen onze broodjes die we meenamen naar de luchthaven. Om 9u15 zijn Jef en Lien ons komen ophalen, heel lief van hen dat ze ons wilden weg brengen!

We kwamen al snel in Zaventem aan want er was geen file onderweg. We moesten nog lang wachten op onze vlucht maar dat vonden we niet erg, zo konden we alles op ons gemak in orde brengen zonder stress. We zijn door de "tax free" winkeltjes gewandeld en hebben wat dure parfum uitgeprobeerd zodat we lekker roken, haha! Aan onze gate hebben we onze broodjes opgegeten en na lang wachten konden we eindelijk instappen.

We vlogen met Thai Airways, echt een aanrader! Ik had nog nooit zo'n groot vliegtuig vanbinnen gezien. We zaten helemaal aan de achterkant in het midden. Het was heel luxueus, kei plezant! Iedereen had zijn eigen tv touch screen schermpje, dit zag er heel modern uit. Je kon veel verschillende films en series zien, spelletjes (tegen elkaar) spelen, alle informatie over de vlucht bekijken, het voorste deel van het vliegtuig vanop een live camera volgen, ... Het personeel was in de typische Thaise kleren gekleed dit vond ik wel mooi. Ze waren erg vriendelijk en we kregen meteen een drankje aangeboden samen met een zakje zoute pretzels. Ook lag er voor iedereen een dekentje en een kussen klaar. Als middag eten kregen we rijst met een gebakken eitje, iets wat op kleine stukjes pita leek, een slaatje met hesp en pasta, een pistoleke en een stuk brownie. Blijkbaar was alle drank à volonté, ook cocktails! Dus Dries bestelde tijdens de vlucht een paar gin tonics maar ik hield het bij cola. We hebben verschillende spelletjes tegen elkaar gespeeld tegen de verveling zoals sudoku en een spel waar je objecten in moest zoeken (kei leuk maar moeilijk!). Daarna hebben we samen de film X-Men Apocalypse gekeken. We hadden die tegelijk opgezet zodat we toch "samen" konden zien. Toen het al een tijdje donker was probeerden we wat te slapen. Dries heeft een paar uur kunnen slapen maar ik kon geen oog toe doen omdat we veel last hadden van turbulentie.

Dag 2: zondag 17 september

Tegen een uur of 2 gingen ineens al de lichten weer aan en kregen we ontbijt. Een croissantje met een omelet en kippenworstjes, yoghurt en fruitsla. Ze gaven ons nog een nat warm doekje om ons op te frissen en een paar uur later maakten we onze tussenstop in Bangkok. Eindelijk uit dat vliegtuig!

In Bangkok moesten we wel even zoeken waar we heen moesten. We hebben gelopen en gestresst maar we haalden het nog goed op tijd. Nu moesten we nog maar anderhalf uur vliegen tot in Hanoi. Ook op dit vliegtuig kregen we eten. Rijst met garnalen en een cheesecake met cranberries, dat laatste was kei lekker! Dit keer zaten we aan het raam. Hierdoor kon ik de super mooie natuur van Vietnam al zien toen we aan het dalen waren om te landen. Naast Dries zat een meneer die zich (denk ik) verslokken had in de rijst. Hij moest de hele tijd kei hard hoesten en Dries werd er zot van. Ook zat er voor hem een mevrouw die heel haar zetel naar achter had gelegd zodat Dries niet tegoei kon eten, nochtans had de hostess gezegd dat iedereen zijn stoel naar voor moest doen tijdens het eten. Dries had natuurlijk een boosje en ik lach plat van het lachen haha! Gelukkig duurde de vlucht niet lang.

Al snel kwamen we aan in Hanoi, alletwee super excited! We moesten wel onze visums nog in orde maken. Hiervoor gingen we naar de "visa on arrival" desk. Al onze papieren waren in orde, een pak van ons hart, we konden Vietnam binnen! De mensen achter de balie waren wel super onvriendelijke mannen... Allemaal kei serieus en er kon geen glimlach vanaf. We zijn onze rugzak gaan oppikken en ons avontuur kon beginnen! Een Vlaams koppel dat we herkenden vanop de vlucht vroeg of we een taxi wilden delen maar ik zei dat we de bus gingen nemen omdat dit veel goedkoper was. We kwamen nog maar net de inkomhal binnen van de vlieghaven en de Vietnamese mannetjes kwamen al naar ons gelopen met "taxi taxi need taxi?!" We zeiden vriendelijk nee en gingen naar buiten. WAT EEN HITTE!!! Dit was echt niet normaal, we kwamen buiten en begonnen spontaan kei hard te zweten. Omdat we er niet direct goed aan uit konden hoe het hier werkte met bussen zijn we terug naar binnen gegaan om het aan een informatie punt te vragen. Deze wou ons al meteen een taxi aanprijzen maar toen ik achter de bus en bustickets vroeg zei hij dat we buiten moesten zijn.

We vonden de bus en kochten een ticketje naar het centrum van Hanoi, dit was maar 30.000 dong (€ 1,10) per persoon, helemaal niet veel voor zo'n lange rit! We kregen een papiertje met alle haltes op. We wisten niet waar we moesten afstappen, gelukkig hadden ze wifi op de bus (ideetje voor in België?!). Zo konden we nog opzoeken welke halte er dicht bij ons hotel lag. Google Maps hadden we ook nog even gecheckt om te kijken hoe we moesten wandelen. Natuurlijk werkte dit niet meer eenmaal we van de bus stapten. We dachten dat we wisten hoe we moesten lopen maar zaten helemaal verkeerd. Het was zo heet buiten, zo zwaar en we vonden het niet. Na lang rondlopen herkenden we een straat die op Google Maps stond. We zijn die beginnen volgen en dankzij Dries vonden we uiteindelijk de straat van ons hotel. Het hotel zelf zagen we niet. Gelukkig had ik al onze boekingen afgeprint en meegenomen dus ik zocht naar de juiste huisnummer, blijkbaar waren we ons hotel gewoon voorbij gelopen. Er stonden wat bomen voor en het was iets dieper gelegen dan de rest van de huisjes, daarmee waarschijnlijk. We waren kei hard opgelucht dat we het nog gevonden hebben.

We kwamen binnen en konden inchecken. Onze bagage werd naar onze kamer gebracht. Als eerste zijn we ons meteen gaan douchen en opfrissen, niet dat dat veel hielp want eenmaal we terug buiten waren liep het zweet weer van ons af, maar het deed toch deugd! Ik had opgezocht hoe ik Google Maps offline kon gebruiken om zo naar de Tran Quoc Pagoda te wandelen. Dit was een half uurtje stappen. Onderweg zagen we veel mensen die street food verkochten. We stopten bij een mevrouwtje die sapjes verkocht. Dit was zo verfrissend en zo lekker, amai echt kei goe! Daarna begon ik honger te krijgen en hebben we bij een andere mevrouw een soort van smoutebol met banaan in gekocht. Voordien waren we nog langs een kraampje gekomen waar ze hot dogs verkochten, we wilden er bestellen maar toen we dichter kwamen bedachten we ons ineens dat het misschien wel eens een échte "hot dog" kon zijn en hebben we ons bedacht.

Aangekomen bij de pagoda zijn we naar binnen gegaan. Normaal mocht dit niet met blote benen, deze moesten helemaal bedekt zijn. Maar we wilden het graag zien dus deden het toch. We hebben alles kunnen bezichtigen en toen we richting uitgang gingen zagen we dat er monniken aankwamen en de mensen met onbedekte benen naar buiten werden gestuurd dus zijn we snel naar de uitgang gelopen, woeps! De pagoda zelf was heel mooi, het was omgeven door water en palmbomen. We wandelden terug naar het centrum en zijn nog even gestopt bij een caféke voor een cocktail. Hier zat een mega grote hond en nog een kleintje. We waren er al mee aan het lachen dat ze die sebiet misschien voor onze neus zouden klaarmaken, gelukkig was dit niet het geval! Het waren gewone huisdiertjes. Dries wou de grote aaien en mee naar huis nemen. Het was wel een mooie ook.

Na ons drankje zijn we verder door het centrum gegaan. Niet te doen hier, elke keer je de straat wil oversteken moet je precies lopen voor je leven! Duizenden brommertjes rijden hier! Verkeersregels hebben ze nog nooit van gehoord en verkeerslichten negeren ze compleet, echt gestoord! Onderweg hadden we een ijscrème zaakje gezien waar we nu binnen stapten. Alles was in het Vietnamees geschreven op de kaart, niets Engels dus we wisten niet wat ze hadden. We zagen dat sommige mensen een gevulde kokosnoot kregen dus die wilden we ook graag. We vormden met gebaren de vorm van een kokosnoot en de man die de bestelling kwam opnemen begreep wat we bedoelden. We kregen elk een kokosnoot die was leeg gehaald, gevuld met vers kokosijs, chocoladesaus, verse kokos schilfers en pindanootjes. Hmmm, zonder twijfel het beste ijsje ooit! Hier waren ze wel erg vriendelijk tegen ons. Daarna zijn we richting hotel gegaan.

Het was ondertussen avond en de drukte niet uit te houden. Weeral waren we de weg naar ons hotel kwijt... Na een paar verkeerde straten en wat rond gelopen te hebben zijn we er geraakt. Al die straatjes lijken ook gewoon zo hard op elkaar. We hebben ons nog eens onder de douche gezet en zijn dan gaan slapen omdat we uitgeput waren.

Dag 3: maandag 18 september

Vandaag was de dag van onze cruise in Ha Long Bay! We waren een beetje bang dat deze niet zou kunnen doorgaan door de tyfoon Doksuri die hier geweest is. We stonden al om 6u30 op zodat we konden ontbijten want ze kwamen ons vroeg ophalen. Het ontbijt was in buffet vorm. Je had er vanalles zoals croissants, broodjes, spek, eitjes, vers fruit, ... maar ook Aziatische ontbijt gerechtjes. Omdat we snel moesten zijn hebben we gewoon gepakt wat we kenden en dat was lekker. Daarna zijn we onze spullen gaan halen en hebben we uitgecheckt. Ik vroeg of we in het inkomhalletje mochten wachten op onze chauffeur en dat was geen probleem. De dame achter de balie zei ook dat we super veel geluk hadden dat onze cruise door ging want 2 dagen geleden waren alle cruises nog afgelast geweest door de tyfoon. We waren echt heel gelukkig dat ze bevestigde dat onze cruise zou doorgaan, helemaal toen onze chauffeur er aankwam, dan waren we 100 % zeker.

Het was een mini busje en erg luxueus. Zalige zetels en airco! Dries was nog moe dus heeft bijna heel de rit op mijn schoot geslapen. Om 8u vertrok ons busje en rond 11u40 kwamen we aan in Ha Long. Halverwege de rit zijn we gestopt aan een plaats waar we naar het wc konden en iets konden kopen om te eten of te drinken. Ook een grote souvenir winkel was hier. Aangekomen in Ha Long moesten we nog 45min wachten tot we aan boord konden gaan. We kregen een welkomstdrankje een soort van koude thee, lekker verfrissend. We zagen ons cruise ship al liggen en onze mond viel een klein beetje open, wat een schip! Zo groot en het zag er zo mooi uit. Er waren erg veel mensen in de "aankomst ruimte" maar die moesten allemaal in een andere boot. Wij mochten met een paar (we zijn in totaal denk ik met maar 20 mensen) op een andere. We dachten yes dat is de luxueuze de onze, en we hadden gelijk. We voelden ons even kei rijke stinkerds haha. We stapten op kregen een lekker glaasje ananassap en mochten plaatsnemen aan tafels in de eetzaal. Daar kregen we een briefing van het hoofd van het personeel. Ze zijn hier allemaal super beleefd en kei vriendelijk! Daarna mochten we naar onze kamers. We kregen ook een hele planning mee van wat er nog allemaal op het programma stond. Eerst mochten we aan het buffet aanschuiven voor onze lunch. Kei lekker eten amai! Er waren veel verschillende gerechtjes. Knalgele petatjes met spek, salade nicoise, beef and squid roll, gebakken rijst, iets met kip, stroperige soep, squid cake, dessertjes, enz. We hebben ons serieus volgefreten! Nadien zijn we naar onze kamer gegaan om te douchen.

In de namiddag vaarden we naar een eilandje. Hier kon je naar de top van het eiland wandelen voor een schitterend uitzicht of je kon gaan zwemmen. Wij hebben alletwee gedaan. Eerst meer dan 400 treden naar de top. Het was erg stijl en in die hitte amper te doen! Maar eenmaal boven kregen we een wauw gevoel, zo schoon! Na wat foto's en even op adem te zijn gekomen, zijn we terug naar beneden gegaan. Dit ging al stukken beter. Hier zijn we ook het Vlaamse koppel opnieuw tegen gekomen, toevallig! Na de trappen hadden we nog even tijd om te zwemmen. We dachten even afkoelen in het water maar eigenlijk was dat toch vrij warm. Enkel als je dieper ging werd het beneden een beetje koeler. We hadden onze gsm's op het schip laten liggen dus zijn aan mensen gaan vragen hoe laat het was. Bijna tijd om terug te gaan dus we hebben ons afgedroogd en zijn naar het punt gegaan waar we met de rest moesten samenkomen. Van daar vertrokken we terug naar ons schip. Niet veel later stopten we op een andere plek. Hier kon je kiezen of je een "museum met parels" wou bezichtigen of wou gaan kajakken. We kozen het tweede. We kregen een twee persoons kajak, dit was lachen. Eerst lukte het niet zo erg goed maar daarna hadden we afgesproken dat Dries zou sturen en ik gewoon peddelen en ging het beter. Het was heel erg mooi. De zon ging stilletjes achter de rotsen onder. We zagen ook een Aziatische mevrouw met haar dochtertje in een kajak. Zij was de hele tijd, écht de hele tijd, selfies aan het nemen en dat meisje moest maar alleen peddelen! Was kei erg! Op de terug tocht ging het kajakken kei goed. Ik zei dat we eens moesten testen aan wie het lag dat we niet de hele tijd rechtdoor gingen. Dus ik peddelde een stuk alleen en daarna Dries. En ja het bleek Dries zijn schuld die ging altijd naar alle kanten haha! Maar soit op het einde gingen we super snel en rechtdoor. "Woater kappe noeme ze dees se!!" riep Dries en ik kon niet meer van het lachen, we lagen echt plat!

Na onze kajak tocht mochten we op het dek een cooking demonstration volgen en nadien zelf proberen. Ze maakten spring rolls. Ik heb er zelf eentje kunnen maken en Dries mocht hem opeten, smaakte kei goed en hij was redelijk goed gelukt! Het was ook happy hour aan de bar. We bestelden cocktails. Hier maken ze deze met verse sapjes en niet uit een fles! Verschil proef je hmmm! Op het dek waren we nog wat aan het ontspannen toen we ineens iets groot groenig zagen vliegen. Het was een reuze sprinkhaan, nog nooit zo'n grote gezien, was wel show maar beetje eng toen hij tussen ons vloog. Om 19u30 konden we eten. We hadden honger! Als avondeten kregen we een 6 gangen menu. Alweer super lekker eten, bij ons zouden ze dit in een kei chique restaurant serveren! Zelfs de chef kok kwam bij ieder koppel apart langs om te vragen of we het lekker vonden!

Als avondactiviteit stond er nog squid fishing op het programma! Ik wou ook graag meedoen en Dries zijn reactie was "heh wilt gij da echt doen das toch niks voor meisjes, vind ge da wel leuk?" Ik zei "ja duh das kei show op inktvis vissen!" We kregen een bamboe stok met een lijn en aas aan en begonnen eraan. Hier raakten we aan de praat met mensen van Rome en mensen uit Texas! Deze laatste had een oma uit Nederland vertelde ze toen we zeiden dat we van België kwamen. Helaas pindakaas, geen inktvis te bespeuren, wat jammer! We hebben wel wat kwallen gezien, met lange tentakels! En visjes die uit het water sprongen! We zijn nog naar het dek geweest om een cocktail te drinken (jawel, tweede happy hour!!). Nu gaan we ons bedje in kruipen. Dries ligt al te slapen ik ga nu men oogjes maar eens toe doen, het is hier nu 1u35. Ik heb lang moeten typen want kon nu pas op wifi en de eerste dag was ik te moe!

Dag 4: dinsdag 19 september

Om 5u30 ging onze wekker al af. Op het dek kon je om 6u15 Thai Chi volgen. Ik wou dit wel doen maar Dries had de hele nacht amper geslapen, last van jetlag denken we, dus zijn we in onze kamer gebleven. Dries sliep verder terwijl ik ons raam had open gedaan en van de prachtige zonsopgang aan het genieten was. Ondanks dat ik ook maar 3 uurtjes geslapen had was ik al goed wakker en kei actief. We hebben ons klaargemaakt en om 7u was het ontbijt. Een standaard ontbijt buffetje met spek en je kon je eigen omeletje laten maken. Je kon er ook Vietnamese noodle soup nemen met stukjes rund en rode pepers. Dit was pikant vond ik en moeilijk te eten met stokjes.

Na het ontbijt volgde onze volgende trip naar één van de vele grotten. We meerden aan met een kleiner bootje en konden de cave bezichtigen. Er waren stalagtieten en stalagmieten. We moesten veel trappen doen en het was zoals elke dag weer ongelofelijk heet, ook zo vroeg op de ochtend al! Iedereen mocht op zijn eigen tempo de cave doorwandelen, wij waren als eerste aan de uitgang. We moesten nog een hele tijd wachten op de andere mensen van onze groep. Het koppel uit Texas kwam bij ons staan en we babbelden over onze plannen voor Vietnam. Kei leuke mensen! We zijn met ons bootje terug naar het schip gevaren en wilden niets liever dan zo snel mogelijk douchen. We hebben ons opgefrist en daarna was het tijd om uit te checken. Op het dek hebben we nog genoten van het prachtige uitzicht. Dries vond het te warm dus hij ging naar beneden waar er airco was.

Rond 10u45 kregen we nog een brunch buffet. Weer kei zalig eten! Pasta, noodles, rundvlees, worstjes, vers fruit, enz. Hier smaakt alles precies 10 keer beter als in België! We kregen nog een bedank woordje van de verantwoordelijke en mochten van boord gaan. Onze cruise zit erop, jammer jammer!! Nu zijn we onderweg met het mini busje terug naar Hanoi centrum...

Na lang wandelen hebben we het Hanoi Railway Station gevonden. We waren nog veel te vroeg maar wilden zeker weten dat we op de juiste plaats waren. Er was een Burger King op 20min wandelen dus zijn we daar naartoe gegaan, het smaakte kei goed! We zijn er een hele tijd blijven zitten tot het tijd was om terug naar het treinstation te vertrekken. Ik had online onze tickets besteld voor de nachttrein naar Lao Cai, deze moesten we nog omruilen voor officiële ticketten aan het loketje van de firma Orient Express. Dit vonden we wel wat raar want het was in een soort van kleine garage. Gelukkig konden we ze zonder problemen krijgen. Onze trein stond al klaar en we konden opstappen. We hadden een 4 persoons cabine die we moesten delen met 2 andere mensen. Toen we binnen kwamen zaten Abby en Paul er al. Zij kwamen van Schotland. We hebben nog lang zitten babbelen met elkaar en daarna zijn we gaan slapen. Het waren bedden boven elkaar, Dries sliep vanboven en ik vanonder. Het was wel een erg hobbelige rit, moeilijk om te slapen, ik werd constant wakker!

Dag 5: woensdag 20 september

De nachttrein kwam al vroeg aan in Lao Cai. Onze wekker stond om 5u zodat we zeker op tijd konden afstappen. Toen we er buiten kwamen werden we echt heel hard lastig gevallen door mensen die ons een taxi rit wilden verkopen, we werden er beide super ambetant van! Zelfs als we "no thank you" zeiden bleven ze ons achtervolgen grrr... We zijn blijven stappen tot ze ons gerust lieten. Nadien zijn we de bus naar Sapa gaan zoeken. Die vonden we redelijk snel en we konden iets later al vertrekken. Het ritje duurde anderhalf uur en we kwamen langs heel mooie natuur. Overal waar je keek had je prachtige goud-groene rijst terrassen. Sapa ligt hoog in de bergen en in de wolken. Toen we aankwamen liepen er van die typisch geklede vrouwtjes naar onze bus en ze zwaaiden, ze vroegen waar we vandaan kwamen en wilden ons meenemen naar hun huis. Hiervoor hebben we gepast en we zijn gaan ontbijten. Ze hadden er lekkere bacon and cheese broodjes en vers fruitsap. Daarna hebben we de Ham Rock Mountain beklommen. Het was heel vermoeiend omdat het ook hier nog steeds super warm was. De hele tijd moesten we trappen op en afgaan. Maar het uitzicht was de moeite! Mooie bergtoppen in de wolken en groene natuur. Ik had ook nog een bar opgezocht waar we iets konden gaan drinken, de Color Bar. Hier hebben we cocktails besteld. Terwijl we ons drankje opdronken zagen we ineens een mega grote rups zitten op ons tafeltje, we dachten eerst zelfs dat hij niet echt was maar toen we er met een stokje tegen duwden bewoog het wel degelijk!

Omdat we maar 1 dag in Sapa bleven hadden we besloten om naar Cat Cat village te gaan. Eenmaal aangekomen hebben we een toegangs ticketje gekocht en kregen we een kaart met verschillende routes op. Deze konden we volgen om zo alle belangrijke sights te bezichtigen. Weer een erg vermoeiende en zweterige tour! Heel mooie uitzichten! Onderweg kwamen we ook 2 varkens tegen, die gingen er gewoon door de straten rond. Hier zijn ook veel straathonden en straatkatten. Wel erg om te zien... 's Middags hebben we bovenop een berg gegeten en weer lekker vers sap gedronken, watermeloen sap hmmm! We zijn nog langs een grote waterval gekomen en over een gammelende brug gestapt. Na een paar uur waren we klaar met onze route en wilden we terug naar Sapa. Het was een kei steil stuk en dit zagen we niet meer zitten. Daarom hebben we een taxi genomen en al maar sjans. Op deze manier haalden we onze bus nog van Sapa naar Lao Cai. Ook hier moesten we zoeken naar het loketje van de firma Orient Express, we namen de nachttrein terug naar Hanoi. Deze keer was het gelegen in een restaurant, weird... Het kwam wel goed uit want dan konden we voor onze treinrit nog iets eten. Omdat we zo hard bezweet waren zijn we een groot hotel binnen gegaan om te vragen of we er konden douchen. Dit was geen probleem. Ze namen ons mee naar de kelderverdieping en we kregen handdoeken. Volgens mij waren dit de douches waar het personeel ook gebruik van maakt maar we waren opgelucht dat we even konden afkoelen. Nadien zijn we in het restaurant van de trein tickets gaan eten. Dries had gegrilde inktvis en ik eend. Desserts kennen ze hier niet goed want ik had nog een pannenkoek met banaan en chocolade besteld en Dries een portie vers fruit maar dat trok op niet veel.

Om 21u konden we naar onze trein. We kwamen als eerste in onze cabine binnen en nadien volgde nog een koppel uit Nieuw-Zeeland. Na wat te socializen zijn we in ons bed gekropen. Van zodra ik me neer legde werd ik super misselijk en kreeg veel buikpijn. Ik maakte Dries wakker en heb dan hevig moeten overgeven. Ik was helemaal aan het trillen. Na een tijdje ging het beter en ben ik in slaap kunnen vallen. Al bij al toch nog wat kunnen rusten.

Dag 6: donderdag 21 september

Weer vroeg opstaan vandaag, de wekker ging om 4u30. Ik voelde me al stukken beter. Misschien iets verkeerds gegeten gisterenavond... Toen we in het station aankwamen hadden we weer hetzelfde probleem als gisteren, taxi chauffeurs die ons lastig vielen. We zijn er snel vandoor gegaan want we moesten naar het Giat Bat station. Dit was een dik uur wandelen maar we moesten er op tijd zijn voor onze bus naar Ninh Binh en het zou heel nipt worden. Daarom probeerden we een taxi tegen te houden. We liepen op een drukke baan dus er kwamen er genoeg voorbij. Dries deed een poging maar ze stopten niet. Dan heb ik mijn hand uitgestoken en de taxi vertraagde, we konden mee. Hij begreep volgens mij eerst niet goed wat we bedoelden want hij zei de hele tijd Sapa Sapa Sapa. Dan hebben we het op Google Maps laten zien en heeft hij ons juist afgezet. Aan het station stonden allemaal bussen maar op geen enkele stond de plaats waar wij moesten zijn. Op den duur kwam een man naar ons en zei "Ninh Binh?" Eerst vertrouwden we het niet zo goed omdat we dachten dat hij ons met een taxi zou weg doen maar dan zijn we toch mee gegaan en blijkbaar kon je door het station naar de andere kant wandelen waar nog andere bussen stonden. Hier vonden we de juiste! We hebben om de beurt nog een beetje bij geslapen in de bus. Om 8u zei de man dat we moesten afstappen hier was Ninh Binh. We vonden het raar want we waren de enigen die af stapten en hadden het iets meer stedelijker verwacht. We zochten meteen op waar we waren en het klopte. Vervolgens wandelden we naar het Ninh Binh Railway Station. Onderweg zagen we een kei lieve puppy maar toen hij naar ons wou komen zagen we dat zijn pootje misvormd of gebroken was en hij mankte. Zo erg!!! Vanavond nemen we nogmaals en deze keer de laatste nachttrein. De trein gaat naar Hué, het gebied dat het zwaarst getroffen is door de tyfoon Doksuri. Benieuwd wat we daar zullen aantreffen.

Vlak voor het station is een hotel. We zijn hier binnen gegaan en vroegen of we een kamer mochten hebben alleen voor vandaag en dat we vanavond weer weg zijn. Eén van de dames kon goed Engels en zei dat we een kamer mochten gebruiken. We konden ook ontbijten zei ze. We kregen een tafeltje en hebben pizza besteld, omdat we er zoveel zin in hadden. Dat viel nog goed mee van smaak! Na ons ontbijt zijn we gaan douchen, blij dat we eens even niet meer zo bezweet waren. We hebben wat gerust op de kamer en zijn dan naar beneden gegaan om een brommertje te huren. We konden er met 2 op en vertrokken naar Trang An. Dries reed en ik wees de weg met onze gps. We vonden onze weg heel makkelijk. Het was weer super mooi om te zien! Onderweg liepen er koeien en waterbuffels over de weg. Ook waren er wilde paarden die in het midden van de baan liepen en niet opzij gingen. Daar hebben de dieren precies van niemand bang. We waren ongeveer een uurtje onderweg en beslisten dan om terug te gaan, we hadden schrik dat anders onze naft zou op zijn en er was geen tankstation in de buurt. Deze keer reed ik en zat Dries vanachter. Halverwege begon de brommer rare geluiden te maken en hij reed heel raar. Waar we voor vreesden was dus waar... Naft op! Shit! Gelukkig waren we nog tot vlak aan een plaatsje geraakt waar verschillende kraampjes stonden met vanalles om te verkopen. Ik dacht, omdat ze hier toch allemaal met de brommer rijden, dat iemand van hun wel naft zou moeten hebben. We gingen rond horen maar niets... Ze verstonden geen woord van wat we zeiden, geen enkel woord in het Engels konden ze. Een man zei tegen Dries dat hij naar een nummer moest bellen maar in Vietnam kunnen we dat natuurlijk niet. Na een tijdje sprak de man ons weer aan, hij had een translate app en Dries vroeg om naft. Hij begreep het, belde de nummer en zei dat we 10 minuten moesten wachten. Uit een ander dorpje kwam niet veel later een meneer op een fiets scootertje aangereden. Hij had naft voor ons bij, thank God!!!! Volgens mij was hij redelijk arm hij had ook nog maar 1 been. We hebben hem wat extra geld gegeven omdat hij ons uit de nood had geholpen. Ook de andere man die voor ons gebeld had zijn we iets gaan geven. Ieder 50.000 dong (€ 2) vonden we wel dat eraf kon voor hun moeite. Ze waren heel erg verrast en blij. We konden eindelijk weer verder, hallelujah! We zijn naar ons hotel terug gereden en zijn nu op onze kamer aan het uitrusten.

Om 21u was het tijd om naar onze laatste nachttrein te gaan. We zaten samen in een cabine met een koppel uit Nederland, handig want dan konden we gewoon Nederlands blijven praten! Na wat reisverhalen uit te wisselen zijn we in ons bed gekropen. Ik had weer hetzelfde probleem als gisteren, van zodra ik me neer legde begon ik me super misselijk te voelen en moest ik weer gaan overgeven. Volgens mij door dat heel mijn maag door elkaar werd geschud door die trein. Nadien heb ik wel nog goed geslapen. Dries lag vanboven en omdat de airco zo hard stond was hij een ijsblokje geworden. Al vroeg in de ochtend kwam hij bij mij zitten om wat op te warmen.

Dag 7: vrijdag 22 september

De rit duurde 11 uur lang, eenmaal aangekomen gingen we op zoek naar de DMZ bar. Hier konden we tickets kopen voor de bus naar Phong Nha. Het was een half uurtje stappen. Het was een heel grote bar en we besloten om er even uit te rusten. We bestelden eten en verse sapjes en kochten onze bus tickets. De bus vertrok om 14u dus we hadden nog tijd om the Purple Forbidden City te bezoeken. Het zag er reusachtig uit, je kon er uren in wandelen. Voor eens gezien te hebben was het ok maar meer dan dat interesseerde het ons niet zo. We zijn terug naar de DMZ bar gewandeld, hebben nog iets gegeten en toen kwam onze bus. Weer een lange rit voor de boeg, 5u hebben we erop gezeten. Om 18u was het pikkedonker en er liepen vaak koeien over de straat. Aangezien er nergens verlichtingspalen stonden was het dus super gevaarlijk want je zag ze amper! En aan de kant gaan doen ze ook niet, ze blijven gewoon in het midden van de weg staan. We reden langs een paar hostels en dan kwamen we aan bij die van ons.

Easy Tiger hostel was de plaats waar we 2 nachten bleven. Het was echt een super leuke hostel. Er was een zwembad, restaurant, bar met happy hours, je kreeg gratis shotjes, live muziek, hangmatten, ... Vanalles te beleven en een kei toffe sfeer want het waren allemaal backpackers van onze leeftijd. The place to be! We sliepen in een kamer samen met 4 andere mensen, 2 jongens van Colombia en Mexico en dan nog 2 meisjes van Duitsland. We leerden er ook een koppel van België kennen, uit Aarschot nog wel, vlakbij! We hebben een hele avond met hen opgetrokken, was best leuk! Die avond regelden we ook onze Discovery Tour naar het Phong Nha Ke Bang National Park.

Dag 8: zaterdag 23 september

Rond 8u30 kwam onze tour guide Viet ons ophalen voor de Discovery Tour. In totaal waren we met 10, een leuke groep. Eerst reden we naar de 8 Ladies Cave. Tijdens de oorlog tussen Vietnam en Amerika verscholen veel mensen zich in de grotten van het National Park. Bij bombardementen werd de enige ingang van de 8 Ladies Cave geblokkeerd en konden de 8 vrouwen die erin zaten niet meer weg, hier zijn ze gestorven. Vandaar de naam van deze grot. Op ons programma stond ook de Paradise Cave, een heel hoge en grote grot. Deze zat vol met stalagmieten en stalagtieten. Ik en Dries waren er al snel door en moesten nog lang wachten tot de rest terug boven was. Vervolgens reden we naar de Dark Cave, waar we eerst onze lunch kregen.

Als middag eten werd ons een enorm groot bord voorgeschoteld, hier lag een bananenblad op met allerlei soorten vlees en groenten. Ook rijst, noedels en rijstpapier was er. Je kon dus je eigen spring rolls maken, lekker! Het was super veel eten! Nadien was het tijd om de Dark Cave te gaan exploren. Eindelijk avontuur, jeej! We kregen een life jacket en een harnas om. Eerst moesten we aan de overkant van de rivier geraken door te zip linen. Via een trap konden we omhoog en eenmaal boven stond ik toch te trillen op mijn benen. Maar het was super leuk het ging ook kei snel! Als iedereen er was konden we naar de ingang van de grot door er naartoe te zwemmen. Hier was een trap en brug om de cave binnen te gaan. Het was er pikkedonker, je kon er niets zien. Daarom kregen we helmen met een pillicht op. Onze schoenen mochten we ook niet aanhouden dus alles deden we op blote voeten. Op sommige stukken werd het echt heel smal en moest je uitkijken waar je liep, gelukkig hadden we die helm om ons hoofd te beschermen! In de grot zelf zwommen we door een meer. Na nog een stuk door de vettige modder te stappen kwamen we aan bij het modderbad. Dit voelde smerig aan maar was echt super nice! Iedereen hing bomvol met het bruine goedje. We hadden ons helemaal ingesmeerd want de modder zou erg gezond zijn. Toen we uit de grot kwamen konden we aan ons startpunt geraken door te kajakken. Dit was nog niet zo simpel want de stroming was tamelijk sterk. Na heel wat gelach en gesukkel zijn we er geraakt. Hier konden we nog open zip lining doen, hierbij moet je jezelf vasthouden en laten hangen aan de zipline en je dan in het water laten vallen. Was kei leuk maar pijnlijk want ik viel op men billen en Dries op zijn onderrug, blauwe plekken check... Dit hebben we een paar keer gedaan. Iedereen lag wel plat van het lachen met de vele Vietnamese jongeren die er waren. Zij konden niet zwemmen (net zoals meer dan 50% van de bevolking het niet kan) en dreven hard af op de rivier. Ze moesten "gered" worden met een kajak haha. Voor we terug naar onze hostel vertrokken kregen we nog rum cola.

De gids bracht ons terug naar Easy Tiger. Aan de overkant regelden we alvast onze bus tickets voor de sleeping bus voor morgen. We bestelden nog pizza, die was kei goed. En ik had een Oreo milkshake, echt de beste ever!! Om 18u haalden ze een vat boven en kreeg iedereen gratis bier, dit doen ze hier elke avond. Omdat we morgen om 4u vertrekken zijn we vandaag maar vroeg ons bedje in gekropen.

Dag 9: zondag 24 september

Om 4u vertrekken, dat wil zeggen dat onze wekker af ging om 3u30... Moe... Gisterenavond hadden we uitgecheckt dus dat was allemaal al in orde. Om half 5 was de bus er nog steeds niet. Het was belangrijk dat we vandaag op tijd in Hué arriveerden want de Easy Rider Tour stond op ons programma. Na een verkeerd bus ticket vast te hebben en bij de verkeerde bus te willen instappen zijn we dan toch kunnen vertrekken. Het was wel eens leuk zo'n sleeping bus. Je had er 3 rijen en 2 verdiepen met een soort van bedzetels. Ze lagen best nog wel goed want we konden er beter in slapen als in de nachttrein. Onze schoenen moesten we in plastic zakjes doen, deze mochten niet mee op de bus. Raar genoeg kwamen we op tijd aan in Hué. Hier stonden meneer Bi en zijn collega ons op te wachten met een papier met mijn naam op. Ze staken onze rugzakken in grote plastic zakken en bonden deze vanachter op hun motor vast. We kregen nog een helm en we konden vertrekken. Ik ging bij meneer Bi achterop en Dries bij de andere rider. Omdat we nog niet ontbeten hadden stopten ze eerst bij een plaatselijk standje. Hier kregen we lekkere noodlesoup. Het was lekker en extreem goedkoop! Slechts € 1,50 voor 2 grote kommen noodlesoup met groenten en vlees en 2 flesjes water. Er zaten wel hete stukjes peper in, ik beet per ongeluk op ééntje en kreeg de tranen in mijn ogen. Zelfs voor Dries was dit veel te heet! Na ons ontbijt reden we naar een typisch vissers dorpje. Hier mengde het zoete water zich met het zoute. Nadien konden we lekker afkoelen bij de Elephant Springs. Een lokale swimming spot. Het lag midden tussen enorme stenen. Daardoor had je een natuurlijke glijbaan en je kon van een grote steen in het heldere water springen. Kei leuk!

Onze lunch kregen we bij Lang Co Beach. Het was een rustig plekje op het strand met een heel mooi uitzicht. Ik nam scampi's en Dries koos voor krab. Meneer Bi raadde ons ook nog de spinazie met look aan, die was super goed!! Onze beestjes leefden nog toen we aankwamen, verser kon dus niet, hmm! Na ons eten reden we via de Hai Van Pass naar Danang. Hai Van Pass betekent "sea of clouds". Als je de top van de berg bereikt zit je langs de ene kant in de wolken en langs de andere kant zie je de oceaan. Het duurde even voor we weer beneden waren en toen reden we verder naar de Marble Mountains. Ik vond dit maar een stomme grot met allerlei rare beeldjes maar Dries vond het wel show. Toen we terug buiten kwamen kregen we nog een vers sapje, dit was gemaakt van suikerriet. Ze maakten het door dikke stokken suikerriet door een soort plet machine te duwen en dan het sap op te vangen. Het was verrassend lekker en heel fris! Hierna reden we verder naar Hoi An. De tour guides brachten ons naar de Red House Homestay, onze eerste homestay in Vietnam. Bij aankomst kregen we een lekker passievruchtensapje, een kaart en wat informatie over Hoi An. Nadien mochten we naar onze kamer. De kamer leek eerder op die van een hotel maar dat vonden we natuurlijk niet erg.

We hadden ons opgefrist en ondertussen was het avond. Bij onze homestay kon je gratis fietsen huren en deze gebruikten we om naar een restaurantje in de buurt te fietsen. Het was er gezellig. Ik nam iets met varkensvlees en Dries vis. De bazin zei dat als we iets niet lekker vonden we het moesten zeggen en ze direct iets nieuw zou maken. Als dessert kregen we een gratis ijsje. De bazin bleef zelfs speciaal staan wachten om ons uit te wuiven toen we weer vertrokken. We zijn naar een verkeersvrij dorpje gefietst, enkel wandelen en fietsen mocht hier. Dat vonden we leuk. Het was er wel erg druk maar ook super mooi want overal hing het vol met papieren lampion lichtjes. In de Tiger Tiger Bar zijn we cocktails gaan drinken. Toen we de weg terug wilden vinden lukte het ons niet want het was al laat en vele winkeltjes waren gesloten waardoor je je op niets meer kon baseren. Uiteindelijk vonden we onze fietsen terug en konden we naar onze homestay.

Dag 10: maandag 25 september

Vandaag moesten we onze eerste binnenlandse vlucht nemen van Danang naar Dalat dus we moesten weer op tijd opstaan. Als ontbijt raadde de dame van de homestay ons het typische gerecht van Hoi An aan, Cao Lau. Dit is een soep met dikke noodles, rundvlees, verse kruiden, sla, krokantjes en bouillon. Ze had voor ons ook de taxi naar de luchthaven geregeld. Ons vliegtuig steeg op om 11u25 en het duurde anderhalf uur. Aangekomen in Dalat moesten we niet lang wachten op onze bagage en konden we direct de shuttle bus naar het centrum nemen. Dalat is veel hoger gelegen en daarom was de temperatuur hier veel aangenamer. 's Avonds voelde het zelfs frisjes aan. Aangekomen in het centrum wandelden we naar onze volgende homestay bij Mr. Happy. Toen we aankwamen kregen we meteen een knuffel van hem. Hij was super vriendelijk en inderdaad altijd happy. Hij nam meteen onze rugzakken over en we mochten aan tafel gaan zitten.

Mr. Happy maakte voor ons een grote kom noodlesoup met veel vlees, omelet en groenten in. We kregen ook verse groene thee. Het was heel tof want hij was van rond onze leeftijd, 25 jaar. Er zat ook nog een meisje uit Zwitserland, Johanna. Na het eten konden we uitrusten op onze kamer. "Very romantic room" zei hij. We lagen onder het dak en ons trapje was versierd met lichtjes, kei leuk. We zijn nog wat rond gegaan in Dalat en tegen 18u moesten we terug aan de homestay zijn. Ondertussen waren er nog een koppel uit Nederland (Tom en Lisanne) en 2 jongens (Kevin en Sil) uit België gearriveerd. We gingen met zen allen naar een ondergronds marktje vlakbij. Hier gingen we inkopen doen voor onze cooking class. Mr. Happy nam veel foto's en selfies met ons en vertelde over de vreemde groenten die we bij ons niet hebben.

Daarna konden we beginnen met koken. Iedereen hielp mee. Als aperitief hapje kregen we gebakken zoete aardappel die was mega lekker! Samen met een biertje of zelfgemaakte passievruchten mojito. De passievruchten kwamen uit Mr. Happy zijn tuin en hier was hij heel trots op. Daarna maakten we een soort van pizza met rijstpapier, groenten en eitjes. Deze werden opgerold en leken meer op een durum. Maar ze waren mega lekker, dit ga ik thuis ook proberen! Daarna konden we verse spring rolls maken en kregen we nog gebakken aardappelballetjes met een kwarteleitje in. Ook rijst en gebakken groenten stonden op tafel. Als dessert kregen we een soort van gebakken platte baguette met chocolade saus. Er was veel te veel eten en iedereen had buikpijntjes. In de late avond zijn we met iedereen naar The Maze Bar gegaan. Een hidden spot in Dalat, zonder local hadden we dit nooit gevonden. Het is echt de aller coolste bar die we ooit gezien hebben! Zoals de naam al zegt is het een doolhof. Je hebt er super veel gangetjes en trapjes. Op een gegeven moment moesten we zelfs door een gat kruipen met onze drankjes! Je loopt hier helemaal verloren. Echt super tof!

Dag 11: dinsdag 26 september

Vandaag gingen we een canyoning tour doen, weer iets lekker avontuurlijk! Super leuk want iedereen van de homestay ging met ons mee. We waren dus met 7, een kleine maar super toffe groep! Eerst kregen we als ontbijt nog een lekkere pannenkoek met banaan en chocolade van Mr. Happy. Daarna kwamen onze 3 tour guides ons oppikken. Het was niet ver rijden. We mochten onze bikini en zwembroek aanhouden en kregen een wetsuit. Daarover deden we een life jacket en een harnas. Voor ons hoofd kregen we nog een helm. Het was een heel professioneel team. Eerst moesten we onze spieren opwarmen door wat oefeningen te doen. Daarna kregen we 2 trainings oefeningen om het canyoningen onder de knie te krijgen. Eerst één van een heuvel zand en daarna van een mega stijle muur. Als iedereen goedgekeurd was konden we beginnen. We moesten nog een heel stuk door de jungle wandelen en kwamen dan bij ons eerste afdalingspunt. Het was best wel eng om zo hoog van een rots naast een waterval naar beneden te gaan. We moedigden elkaar aan en iedereen heeft het probleemloos gedaan. Als we beneden waren moesten we ons van 1m hoogte in het water laten vallen van ons touw en naar de overkant zwemmen. We wandelden een stukje verder en kwamen aan een plaats waar we weer even konden zwemmen. Daarna gingen we naar het volgende punt. Onderweg zagen we nog een slang in de struiken! We hadden al heel wat grote insecten en salamanders gezien maar dit was de allereerste slang, kei show! Bij ons tweede afdalingspunt moesten we een groter stuk naar beneden. Elke keer je opnieuw aan de klif stond was het best wel eng!

's Middags konden we zelf broodjes maken met smeerkaas, groenten, varkensvlees en chili saus. Smaakte super goed. Er waren ook koekjes en veel vers fruit zoals ananas, watermeloen, banaan, mango, ... Tijdens het eten begon het ineens te stortregenen, gelukkig hadden we een zeil mee om het eten onder te steken. Voor ons maakte het toch niet uit want we waren al kletsnat van het zwemmen. We ruimden alles op en trokken verder door de jungle, sommige stukken moesten we door de rivier zwemmen. Onze volgende stop was de "waterslide". Dit zag er kei tof uit! Je moest wel gaan liggen op je rug en je armen gekruist tegen je borstkas houden als je eraf ging zodat je geen stenen of rotsen zou raken. Het ging super snel en was kei leuk! We mochten nog een tweede keer en deze keer achterwaarts. Dries ging voor mij en dan mocht ik nog eens. Tijdens mijn afdaling draaide ik onverwachts om door de sterke stroming van de waterval en knalde met mijn elleboog tegen de rotsen. Toen ik boven water kwam schreeuwde ik het uit van de pijn en kon mijn rechter arm niet meer gebruiken om te zwemmen. Ze hebben me toen op een steen geholpen en mijn elleboog stond meteen heel dik. Er was een stuk vel af en dat gedeelte zag spierwit, vond ik eng! Dries was me aan het troosten en toen hebben ze er ontsmettingsmiddel opgedaan en mijn elleboog ingepakt. Het deed echt enorm pijn en was bang dat ik niet meer mee kon doen. We wandelden verder en stilletjes aan kon ik de pijn beter verdragen. We kwamen aan bij de volgende waterval, hier was een stuk van 7m hoog waar we af mochten springen. We moesten wel een goede aanloop nemen omdat we anders tegen de rots zouden zitten. Het was suuuper eng! Dries ging als eerste zonder te twijfelen. Daarna wou ik het ook doen want het zag er zo leuk uit. Dries ging nog een tweede keer, voor mij was 1 keer genoeg. Je hing toch wel een lange tijd in de lucht! Als laatste gingen we naar "the washing machine". Een waterval waar we vanaf zouden rappellen. Dit was creepy! Eerst moest je een heel stuk dalen tegen de rots tot de waterval je raakte, dan moest je je zachtjes naar beneden laten gaan tot je touw op was en dan viel je in de waterval. Je bleef tamelijk lang onder en was heel je coördinatie kwijt. Was echt super leuk om te doen! Daarna deden we nog een zware hike helemaal terug naar boven en waren we klaar met onze tour. Helemaal uitgeput!

Terug bij Mr. Happy konden we nog douchen en vertrokken we met een shuttle bus naar de luchthaven. We namen het vliegtuig naar Ho Chi Minh. Onderweg boekten we op booking.com nog een hotel voor onze laatste 3 dagen. Omdat we het de hele reis al zo goedkoop gehouden hadden, namen we een iets luxueuzer hotel met een zwembad op het dak. Van hieruit had je een heel overzicht over de stad. We gingen langs de McDonald's en zijn erna gaan slapen.

Dag 12: woensdag 27 september

In ons hotel kregen we een ontbijtbuffet, heel uitgebreid. We zijn nog een tijdje in onze kamer gebleven om uit te rusten en tegen de middag zijn we naar het shopping center gegaan. Het grootste dat we ooit gezien hebben, het had wel 8 verdiepingen! Super veel winkels en kei veel restaurants. Ik heb een shirtje en een tasje gekocht, Dries moest niets hebben. Er waren ook veel Japanse restaurants waar we 's avonds de échte typische curry gegeten hebben! Voor ons dessertje gingen we langs een standje met pannenkoeken, deze vulden ze met ijs en vers fruit en dan rolden ze deze op. Het leek op een ijshoorn. Ik had er één met aardbei en cheesecake, super lekker! Dries nam ééntje met vers fruit, Nutella en ijs. We zaten nadien wel kei vol en zijn op ons bed gaan rusten.

Dag 13: donderdag 28 september

Tegen de middag zijn we naar de Ben Thanh Street Food Market gegaan. Het was een grote overdekte markt met super veel verschillende standjes. We vonden het moeilijk om iets te kiezen want het zag er allemaal super lekker uit. Dries nam gefrituurde seafood spring rolls en ik nam een Vietnamese pancake. Dat van mij was kei groot en er zaten veel groenten en wat vlees tussen, dat moest je in een pikant sausje soppen. Was weer kei goed! Dries ging nog een suikerriet sapje halen en kreeg een hele bucket mee. Nadien zijn we weer naar het winkel center gegaan, daar was goeie airco en konden we tenminste rondlopen zonder te zweten. We kwamen langs de opgerolde pannenkoeken van gisteren en konden niet weerstaan (woeps!). We kozen voor de crème brulée versie, hierbij hadden ze de bol ijs gekarameliseerd en lag er een krokant laagje suiker op. Hmm! Daarna liepen we langs de McDonald's en hier gingen we ook binnen haha. Vandaag was niet zo'n gezonde dag! 's Avonds gingen we nog eens naar de Street Food Market en bestelden we Pho. Dit is het bekendste Vietnamese noodlesoup gerecht.

Dag 14: vrijdag 29 september

Jammer genoeg moesten we vandaag het vliegtuig naar huis nemen. Eerst hebben we nog uitgebreid ontbeten en genoten van het ontbijtbuffet. Om 10u had ons hotel een taxi geregeld om ons naar de luchthaven van Ho Chi Minh te brengen. We vertrokken met de taxi en ik vroeg Dries zijn gsm om op Google Maps mee te volgen hoe de chauffeur reed. Dit doe ik altijd (ze moesten maar eens verkeerd rijden). Na een paar minuten zei ik tegen Dries dat de chauffeur verkeerd aan het rijden was want hij reed helemaal de andere kant op. Dries zei dat ik de gsm moest weg steken en dat de chauffeer wel wist naar waar hij reed. Hij dacht dat ik weer paranoia aan het worden was hihi. MAAR! Nog een paar minuten later kon ik me toch niet inhouden want ik voelde dat het niet klopte. Ik vroeg aan de chauffeur of hij naar de luchthaven reed en die verstond me totaal niet. Met een translate app heb ik dan duidelijk gemaakt wat ik bedoelde. Hij zei dat ik het hotel moest bellen, wat ik natuurlijk niet kon in Vietnam... Uiteindelijk belde hij zelf en niet veel later zette hij ons terug aan het hotel af. De receptioniste stond buiten en zei dat ze ons in de verkeerde auto had gezet. Ik was al kei stressy omdat we op tijd moesten zijn voor ons vliegtuig en er was heel veel file. De andere auto nam ons mee en kon ons nog net op tijd afzetten, fieuw! We vlogen van Ho Chi Minh terug naar Hanoi (onze eerste bestemming).

Hier hadden we 6u de tijd. Het was niet meer de moeite om naar het centrum te gaan want dit duurde een uur en je moest ook 3u van tevoren terug zijn. Daarom bleven we op de luchthaven. We zijn met onze laatste centjes nog goed gaan eten. Gelukkig konden we ons alletwee goed bezig houden en ging de tijd nog redelijk snel vooruit. Tegen de late avond konden we opstijgen. We hadden nog een tussenstop in Bangkok en van daaruit vlogen we naar ons België landje. We waren kei blij dat we weer in het super moderne vliegtuig zaten. Omdat we door de nacht vlogen probeerden we zoveel mogelijk te slapen.

Dag 15: zaterdag 30 september

In Zaventem aangekomen moesten we nog lang wachten op Dries zijn bagage. Toen die er eindelijk was hebben we de trein genomen. Eerst naar Brussel-Noord, dan naar Antwerpen-Berchem en zo naar Herentals. Onze laatste trein had helaas 30min vertraging en onderweg stonden we ook verschillende keren stil. We waren alletwee zo moe dat we thuis wilden zijn en werden zot van dat wachten in die stomme trein. Tegen 11u kwamen we dan eindelijk aan in Herentals. 's Avonds zijn we meteen naar frituur de Kiek gereden voor lekkere Belgische frietjes, dat smaakte seg! Hmm!

Helaas zit onze prachtige reis er op... We kunnen niet wachten tot ons volgende avontuur!